Prolog

Muzyczka

“If you are going through hell, keep going.” 

― Winston S. Churchill

Obudziłam się rano w dobrze znanym mi pokoju w północnym Londynie. Białe ściany raziły mnie w oczy swoim blaskiem. Wysunęłam jedną nogę spod kołdry ale poraziło mnie zimno, więc szybko schowałam ją z powrotem. Spojrzałam na zegarek, który zmusił mnie do wstania. Nie chętnie się odkryłam i usiadłam na łóżku. W pokoju było strasznie zimno, podeszłam więc do kaloryfera i dotknęłam go w celu sprawdzenia temperatury.  Niestety był zimny. Narzuciłam więc na siebie szlafrok i wyszłam z pokoju. Weszłam do salonu i zobaczyłam, że nikogo w nim nie ma. Ruszyłam więc do kuchni w poszukiwaniu żywego ducha. Niestety w kuchni też zastałam same pustki, no może z wyjątkiem jednego ducha bo firanka przy kuchennym oknie poruszała się. Dziwne...? Postawiłam sama sobie w myślach pytanie. Podeszłam do okna i zobaczyłam, że jest lekko uchylone - to tłumaczyło ducha wcześniej wspomnianego przeze mnie. Jak tylko dorwę Wojtka mu nogi z tyłka powyrywam za to okno. Jest grudzień, zimno a on zostawia okno uchylone. Już ja się z nim rozprawię jak go znajdę. Podeszłam do lodówki i zobaczyłam karteczkę naklejoną na niej. "Pojechałem na trening. Wrócę po 15.00 - Wojtek". No to tajemnica zaginionego Wojciecha Szczęsnego wyjaśniła się. No nic... Czeka mnie samotny dzień w domu. Zrobiłam sobie śniadanko, narzuciłam na siebie jeansy i jakąś koszulkę i zasiadłam w salonie przed TV. Niestety na TV się zawiodłam bo nic nie było do obejrzenia. Brytyjska telewizja jest strasznie nudna. Wzięłam więc swojego ipada i zaczęłam przeglądać co nowego słychać w świecie internetowym. Artykuł o strzelaninie w Newtown w stanie Connecticut w USA wywołał we mnie emocje. Płakałam jak najęta gdy przeczytałam, że 20 maluszków straciło życie przez kretyna, który nie umiał sobie poradzić z własnym życiem. Po chwili uspokoiłam się. Weszłam na swoją pocztę i przeglądałam a raczej czytałam swoje stare emaile z czasu Igrzysk Olimpijskich w Londynie 2012. Wszyscy w listach mi gratulowali zdobycia złotych medali. To było bardzo miłe. Szkoda, że to były moje ostatnie Igrzyska Olimpijskie, bo w tym roku zakończyłam karierę. Cóż, mam 20 lat. Mój czas już minął. Teraz mogę się poświecić całkowicie mojej pasji, czyli śpiewaniu. Przeglądając dalej pocztę trafiłam na email od Theo Walcotta. Byłam pewna, że go usunęłam ale los chciał, że chyba jednak nie. Sama nie wiem co mam sądzić o tym co mi napisał. Z jednej strony się cieszyłam z drugiej strony nie za bardzo. Napisał mi: "Gratuluje udanego występu na IO a także zdobyciu złotego medalu. Chciałbym móc cię teraz przytulić i pocałować. Wiem, że nigdy to już nie będzie mi dane." Rozstałam się z nim przez głupotę, dosłownie przez głupotę. Ale cóż ja poradzę, chyba żadne z nas nie chciało dążyć wtedy do kompromisu. 

_________________

Ogłoszenia parafialne:

1. Przedstawiam wam nowe opowiadanie. Jest całkowicie poświęcone piłkarzom Arsenalu więc mam nadzieję, że się wam spodoba. 

2. Bohaterów znajdziecie w zakładce na górze przy nagłówku.

3. Jak już wspomniałam w zakładce "Od Autroki" rozdziały będę pojawiać się raz na jakiś czas i będzie to opowiadanie pisane spontaniczne. Jest to także typowy jedno strzał.

4. Mam nadzieję, że bohaterowie się podobają.

5. No i mam nadzieję, że prolog się podobał. 

6. I rozdział mam nadzieję, że się pojawi po świętach. 

To byłoby chyba na tyle... Tak więc komentujcie, polecajcie, czytajcie. Każdy komentarz bardzo mnie uszczęśliwia. 

xoxo N.